Column Bart Obbels : 'Vanuit het duivennest… De mooiste kerstbal in mijn boom'
Column Bart Obbels : "Het is weer zover: Kerstmis als officieel startschot van de eindejaarsdagen. We maken ons op voor feesten allerlei omkaderd met de beste wensen van klein en groot. Als opa kijk ik uit naar de nieuwjaarsbrieven van mijn vier kleinkinderen. Op mijn beurt ben ik na mijn lagere school mijn peter – nonkel Karel – jaarlijks een fles whisky gaan brengen als vervangmiddel voor mijn nieuwjaarsbrief. Ook dit jaar zal dat zo zijn. Voorts verlang ik met een warm gevoel naar oudejaarsavond die we naar traditie met onze beste vrienden vieren. En dan is er nog het traditionele tafelen met de naaste familie.
Weer een jaar voorbij en pakjes vol wensen voor 2024 waarin ik ‘een goede gezondheid’ bovenaan mijn lijstje heb staan. Niet meer of minder dan de natuurlijke zucht naar overleven als je eenmaal beseft dat ieder mens geboren wordt met een levenslijn met begin en vooral einde. Maar toch, buiten dit ietwat egoïstisch verlangen naar een lang verlengstuk van mijn tot nu toe overwegend in rozengeur en maneschijn badend leven, wil ik mijn wensen in koeien van letters en in felle kleuren schrijven op de torens van kathedralen, hoogspanning elektrische pilaren en andere Eiffeltorens. Wensen die vooral een schreeuw van onmacht weerspiegelen. Hoef ik mij te verduidelijken? Neen toch. Nog nooit heerste er zoveel onstabiliteit in deze alsmaar door het internet kleiner wordende wereld. Oorlogen die alsmaar dichter bij onze levenswereld komen. Oorlogen in de betekenis van afgrijselijk geweld, maar evenzeer in een ontspoorde natuur. Dit alles is de fase van ‘verontrustend’ voorbij.
Welke wapens heb ik buiten ‘het woord’? En dan nog, het voelt aan als schieten in mijn schooltijd met een propje papier naar de rug van de meester die op het bord schrijft. ‘Onmacht’ staat erop geschreven.
Wat doet een mens dan in deze eindejaarsdagen die een eeuwenoude oproep tot vrede doen? Zoeken naar een goede daad. En deze vond ik in mijn eigen dorp. Ik las ergens in een krant dat er in de inkomhal van het gemeentehuis in Grobbendonk een kerstboom staat met ballen waarin kerstwensen van kansarme kinderen zitten. Je kan een bal kopen voor 25 euro waarmee je in alle anonimiteit de kerstwens van een kind vervult.
Plaatselijk burgemeester Marianne Verhaert vroeg aan het OCMW om een initiatief uit te werken voor kansarme kinderen. Onder leiding van Greet Bloemen werden 53 ballen ter waarde van 25 euro gemaakt waarin de kinderen van in armoede levende gezinnen hun voorkeur konden geven aan tickets voor het zwembad Netepark, speeltuin De Kloek, Hidrodoe of de bioscoop.
53 in Grobbendonk. In een ver verleden maakte ik deel uit van een serviceclub onder de paraplu van ‘Serving the children of the world’. Door het besef dat het merendeel van de leden vooral bezig was met netwerken en de glitter van hun organisaties is mijn passage hierin nog slechts een vage herinnering. Wel leerde ik in deze periode dat kansarmoede ook in onze contreien een verdoken beeld is in bijna elke straat.
Elk jaar opnieuw stuurt mijn vrouw mij in de kerstperiode op pad om een echte kerstboom te kopen die zij dan prachtig versiert met slingers en uitgekozen kerstballen. Onder de boom stapelen pakjes voor de kleinkinderen zich op. Dit jaar hangt er in de boom een extra bal, doorschijnend met een opgevouwen briefje erin. Daarop de wensen van een bengel die op een plekje woont waar de kerstman weer vergat binnen te gaan.
Alvorens mijn vier hartendiefjes straks hun pakjes mogen openen, gaat opa hen uitvoerig over deze kerstbal vertellen. Wie weet staat een van hen zijn pakje wel af aan de kansarme kindjes uit ons dorp. Zou dat deze Kerstmis niet onvergetelijk maken?"
Bart OBBELS / NNieuws.
